Historia
Nie można oddzielić historii życia szkoły od historii Siemianic. Historia wsi i jej właścicieli wywarła bardzo duży wpływ na kształt i charakter szkoły w Siemianicach. Szembekowie finansowali szkołę dbając o jej polski charakter.
Szkoła istniała na wsi od 1694 r jako jednoklasowa, od 1858 dwuklasowa a od 1881 r trzyklasowa. w roku 1836 wybudowano szkołę drewnianą pod słomą jako organistówka z salką szkolną. W roku 1860 wzniesiony nowy murowany gmach otrzymuje w 1881 piętro.
Siemianice przed pierwszą wojną światową były pod panowaniem pruskim, ale na obsadę kadrową szkoły wpływali Szembekowie, którzy byli krzewicielami polskości i ochrony miejscowej ludności. Tak wspomina "Przewodnik Katolicki" nr7 z roku 1926 siemieńskiego kierownika szkoły Leopolda Paszkiewicza:
"Jako młodzian 20 letni objął w 1858r posadę w tutejszej szkole. Tu pracował długie lata aż do roku 1906 kiedy przeszedł w stan spoczynku. Cztery pokolenia tutejszych Szembeków przeżył a dwa ostatnie zaliczył do swoich uczniów. Mógł sprostać swoim zadaniom.
Kiedy w latach gorących 1863-64 naród nasz porwał się z Moskalem, wtedy zmarły podwoił i potroił pracę swoją w szkole, uczył dziatwę miłować gorąco to co polskie, a ponieważ był tu zarazem organistą, uczył dzieci śpiewać "Boże coś Polskę" i w jedną niedzielę zagrzmiał nasz hymn narodowy w kościele. Zrobił się rwetes. Jakże szkoła pruska mogła sobie na coś podobnego pozwolić? Kto winowajcą? - Paszkiewicz. Gbyby nie przemożny wpływ generała Piotra Szembeka, byłby wtedy zmarły zakończył swoją karierę nauczycielską. Jego stosunek do grupy szkolnej był nadzzwyczaj serdeczny. Wszyscy patrzyli z uwielbieniem na jego pracę pilną, mozolną i wytrwałą, na tę obowiązkowość wzorową, podziwiali swoich przełożonych broniąc swego języka ojczystego i polskiej nauki religii. (...) Mimo sędziwego wieku interesował się do końca swego życia sprawami społecznymi, szkołą polską. Płakał jak dziecko gdy się w roku 1918 dowiedział o spolszczeniu Szkoły i usłyszał śpiew " Jeszcze Polska nie zginęła"."
W roku szkolnym 1919-20 uczyła w Siemianicach Emilia Szerwentke (17-letnia) absolwentka Szkoły Średniej w Kluczborku i Katolickiego Królewskiego seminarium we Wrocławiu.
Szkoła przejęta jest przez władze polskie od dnia 20 I 1920 roku jako trzyklasowa i czterooddziałowa. Pracował w niej jako jedyny nauczyciel kierownik szkoły Józef Szerwentke aż do 1 V 1922. W dniu tym otrzymał do pomocy drugą nauczycielkę, a 1 IX 1924 trzecią. Z początkiem roku szkolnego 1925-26 utworzony został piąty oddział, a trzy lata później szósty. Z dniem 1 IX 1929 r. włączono do obwodu szkolnego Siemianic dzieci z Marianki Siemieńskiej, przekształcając dotychczasową organizację szkoły trzyklasową na czteroklasową z czterema nauczycielkami. 1 IX 1930 powstał siódmy oddział. Aż do wybuchu II wojny światowej siemieńska szkoła była czteroklasowa z siedmioma oddziałami. W czasie wojny aż do 1945 r praca szkoły została wstrzymana.
W 1945 praca szkoły została wznowiona. Kierownikiem został Henryk Falkowski i uczył wraz z dwoma nauczycielkami. Dnia 4 IX 1945 liczba dzieci uczęszczających do szkoły wynosiła 139 i było 6 klas i 6 oddziałów. Od 1 IX 1947 zorganizowano siódmą klasę i ta organizacja istniała do 1966 r. Rok szkolny 1965-66 stanowi szczególnie ważny etap w szkolnictwie. Zmiany w sieci szkolnej oraz wprowadzenie nowych programów nauczania do klasy siódmej zakończyło okres przygotowań do przejścia z siedmioletniego na ośmioletni program nauczania w szkole podstawowej. 1 IX 1966 było w Siemianicach sześciu nauczycieli, osiem klas i 137 dzieci. 1 IX 1973r. utworzona zostaje na tutejszym terenie Zbiorcza Szkoła Gminna w Łęce Opatowskiej.
Zgodnie Zarządeniem Ministra Oświaty i Wychowania Szkoła Podstawowa w Siemianicach w latach 1947-1980 roku obniżono stopień organizacyjny szkoły do 4-5 oddziałów z czterema nauczycielami. W roku 1980-81 zaczęto z powrotem podnosić stopień organizacyjny istniejących szkół w gminie i w Siemianicach powołano 8-klasową szkołę o 6 oddziałach i 99 uczniów.
Na podstawie opr. Krystyny Macioszczyk
